Rodzaj obiektu: metale
Wytworzenie obiektu - osoba / autor: nieznany
Datowanie opisowe: XIX wiek > 2. połowa XIX wieku
Wytworzenie obiektu - miejsce: nieznane
Technika: metalurgiczne > kucie; metalurgiczne > odlew
Tworzywo: przetworzony > metal
Wymiar - szerokość: 17 cm
Wymiar - wysokość: 22 cm
Słowa kluczowe: metal; porządkowanie; Łańcut; Zamek; wnętrza
Nabycie - sposób: decyzja administracyjna
Nota popularyzatorska:
Zmiotka – szufelka do zbierania okruchów ze stołu (stanowi komplet ze szczotką),z kolekcji Potockich, w stylu neorokoka z XIX wieku, platerowana. Całość w kształcie prostokąta o zaokrąglonej dolnej krawędzi i lekko wklęsłych bokach, ozdobiona jest u góry ażurowym ornamentem w układzie pasowym, złożonym z wolut, kwiatów róży i koguciego grzebienia. Uchwyt w kształcie fantazyjnie wygiętej woluty wspartej na rozdwojonym liściu. Platerowanie jest to technika polegająca na pokrywaniu blachy miedzianej warstwą srebra, w postaci folii, wprasowywanej na gorąco. Po raz pierwszy zastosował je w roku 1743 Thomasa Boulsover w Sheffield w Anglii. Bardzo szybko powstał tam duży ośrodek produkcyjny wyrobów platerowanych, początkowo produkujący drobne elementy takie jak puzderka, guziki, ale już około 1750 roku rozpoczęto produkcję całych zastaw stołowych. W takich wyrobach warstwa srebra była tylko na części zewnętrznej zaś wnętrze pokrywano cyną. Po wprowadzeniu srebrzenia obustronnego ok. 1770 roku nastał „złoty wiek” wyrobów z Sheffield, który trwał do 1800 roku. W roku 1824 pojawiły się pierwsze polskie wyroby platerowane, co łączy się z rozpoczęciem produkcji przez Józefa Frageta. Technika platerowania zanikła po wprowadzeniu srebrzenia galwanicznego, które było łatwiejsze i dużo tańsze dzięki mniejszej ilości srebra użytego w produkcji.
Przemysław Kucia
