Tytuł: Kama z pochwą
Rodzaj obiektu: broń
Wytworzenie obiektu - osoba / autor: nieznany
Datowanie opisowe: XIX wiek
Wytworzenie obiektu - miejsce: Kaukaz (Azja)
Technika: metalurgiczne > kucie
Tworzywo: organiczny > pochodzenia zwierzęcego > materiał pochodzenia zwierzęcego > kość; organiczny > pochodzenia zwierzęcego > materiał pochodzenia zwierzęcego > róg; organiczny > pochodzenia roślinnego > drewno; przetworzony > metal > stop > stop żelaza > stal
Wymiar - szerokość: 5.7 cm
Wymiar - wysokość: 55 cm
Wymiar - głębokość: 3 cm
Słowa kluczowe: broń; rzemiosło artystyczne; żelazo; metal; broń biała
Nabycie - sposób: zakup
Nota popularyzatorska:
Kama to puginał (czasami zwany kindżałem) bardzo popularny w Gruzji oraz innych krajach Kaukazu. Puginał to jena z najstarszych odmian broni siecznej, znany już by ł w starożytności. Dla uroszczenia można powiedzieć, że był miniaturą miecza ale w odróżnieniu od niego zazwyczaj był noszony po prawej stronie ciała. Wszystkie charakterystyczne cech puginału można odnaleźć gladiusie mieczu rzymskich legionistów. Charakteryzuje się prostą (dużo rzadziej zakrzywioną) głownią, która jest obosieczna i dość szeroka. Głownia naszej kamy ma dwa ostrza prawie równoległe do siebie, przechodzące w ostry sztych oraz dwie bruzdy (po obu stronach głowni) umieszczone niesymetrycznie (nie w osi głowni), dzięki czemu unika się osłabienia głowni. Rękojeść puginału jest wąska obłożona częściowo (zazwyczaj jest to róg bawoli) a częściowo róg jeleni. Obie okładziny są tej samej szerokości co wąska rękojeść, z którą są łączone trzema mosiężnymi ćwiekami. Całość rękojeści zwieńczona jest wydatną głowicą. Pochwa naszego puginału jest drewniana, obłożona czarną skórą kozłową tzw. czapą ze srebrnym szyjką i trzewikiem. Części metalowe pochwy są ryte we wzory wschodnie i modą kaukaską zdobione niellem.
Przemysław Kucia
