Dyrektorzy

Nie uznający reformy cerkiewnej patriarchy Nikona staroobrzędowcy, prześladowani przez oficjalną cerkiew i państwo, musieli chronić się w najdalsze, trudno dostępne regiony. Nic dziwnego, że pojmowali oni życie jak podróż, zarówno w znaczeniu dosłownym, jak też religijnym, w aspekcie poszukiwania prawdy nie skażonej wpływem antychrysta. By nie poddać się skażeniu używali przedmiotów kultu własnej produkcji. Szczególną rolę zwolennicy starej tradycji przypisywali ikonom. Były to, między innymi, wygodne w użyciu niewielkie odlewane ikony zwane potocznie tabletkami, jak prezentowany egzemplarz. Na obrazkach umieszczano wizerunki cieszących się kultem wybranych świętych, do których zanoszono modlitwy w różnych życiowych potrzebach. Na prezentowanej ikonie znajdują się męczennicy z czasów wczesnochrześcijańskich: biskup Charłamp (po środku), Jan Wojownik (z lewej), Bonifacy z Tarsu (z prawej). Żyjący w II w. Charłamp, biskup Tesalii, torturowany za wiarę skutecznie nawracał nawet swoich oprawców, ścięty 10 lutego w 202 r. (wg kalendarza juliańskiego) stał się orędownikiem w niedoli i chorobie oraz nagłej i niespodziewane śmierci. Bonifacy, w czasach prześladowania chrześcijan przez cesarza Dioklecjana torturowany i ścięty w Tarsie ok. 290 r. lub pocz. IV w., jest w tradycji wschodniej orędownikiem w walce z alkoholizmem (święto 19 grudnia wg kalendarza juliańskiego). W zachodniej tradycji jest on jednym z trzech „zimnych ogrodników” (święto 14 maja w kalendarzu gregoriańskim). Jan Wojownik był męczennikiem słowiańskiego pochodzenia żyjącym w IV w. Służąc w wojsku za cesarza Juliana Apostaty (361-363) zmuszony był uczestniczyć w prześladowaniach chrześcijan, których chronił ułatwiając ucieczki lub uprzedzając o nagonkach. Schwytany, uniknął stracenia wyłącznie na skutek śmierci cesarza. Jest patronem uwięzionych, pokrzywdzonych, cierpiących po stratach (święto 30 lipca wg kalendarza juliańskiego). 

Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967