Tytuł: La Fontaine
Rodzaj obiektu: rysunek; malarstwo
Wytworzenie obiektu - osoba / autor: nieznany
Datowanie opisowe: XVIII wiek
Wytworzenie obiektu - miejsce: nieznane
Technika: rysunkowe > pastel
Tworzywo: organiczny > pochodzenia roślinnego > drewno; przetworzony > celuloza > papier
Wymiar - szerokość: 13 cm
Wymiar - wysokość: 16.5 cm
Słowa kluczowe: wnętrza; papier; drewno; pastel; portret
Nabycie - sposób: decyzja administracyjna
Nota popularyzatorska:
Owalna miniatura przedstawiająca portret mężczyzny w średnim wieku, ukazanego w popiersiu, z podpisem na ramie czarną farbą LA FONTAINE pochodzi z XVIII w. Należała do kolekcji Potockich, a właściwie Lubomirskich, będących w XVIII w (wtedy obrazek powstał, namalowany przez nieznanego francuskiego malarza pastelistę) właścicielami zamku łańcuckiego. Jest to jedna z trzech miniatur, będących obecnie własnością Muzeum – Zamku w Łańcucie, a przedstawiających popiersia sławnych mężów. To księżna marszałkowa Izabela Lubomirska, ostatnia z właścicieli zamku z rodu Lubomirskich, która była mecenasem sztuki, wzbogaciła swe zbiory o wiele okazów malarstwa, rzeźby, rzemiosła, a wśród nich nie mogło zabraknąć wytworów sztuki francuskiej, w której księżna gustowała. Wszechstronnie wykształcona, obeznana z wszelkimi nowinkami w dziedzinach stuki na pewno zażyczyła sobie posiadać w swoich zbiorach wizerunki sławnych ludzi, w wśród nich Portret La Fontaine. Jean de La Fontaine (ur. w lipcu 1621 r. w Chateau- Thierry zm., w kwietniu 165 r w Paryżu) był słynnym bajkopisarzem, autorem około 250 bajek zebranych w księgach „Contes”( 1665 r) i „Fables”(1668 sześć ksiąg, 1678 r pięć ksiąg i dwunasta w 1694r). W narracji do bajek opierał się na pisarzach starożytnych, czerpał też z włoskich twórców nowel i starofrancuskich powiastek nurtu plebejskiego o zabarwieniu satyrycznym, w których często występowali rycerze i ich przygody. Prostota wypowiedzi, prawda, naturalność, a nawet pewna naiwność zapewniły jego twórczości stałe, najwyższe miejsce w literaturze. Wszystkie jego pisma zebrane zostały wydane w Paryżu w XIX w.
Bożena Rybkowska
