Dyrektorzy

Świadectwo ukończenia siedmioklasowej Szkoły Ćwiczeń przy Prywatnym Seminarium Nauczycielskim Sióstr Boromeuszek w Łańcucie. Wystawione w 1931 r. na Emilię Stopyrę, podpisane przez ówczesnego dyrektora szkoły, ks. Walentego Mazanka. Prywatne Żeńskie Seminarium Nauczycielskie powstało w 1917 r. na bazie założonej w 1901 r. szkoły wydziałowej. Po odzyskaniu niepodległości, na podstawie dekretu z lutego 1919 r. zostało ono zorganizowane jako pięcioletni zakład kształcenia nauczycielek, w którym trzy pierwsze kursy posiadały charakter ogólnokształcący, a dwa kolejne zawodowy. Od 1921 r. przy seminarium funkcjonowała obowiązkowa szkoła ćwiczeń w zakresie szkoły powszechnej. Ustanowiony wówczas program nauczania w seminarium wprowadzał humanistyczną, matematyczno-przyrodniczą, artystyczno-techniczną i pedagogiczną grupę przedmiotów. Nauczanie przedmiotów artystyczno-technicznych i pedagogicznych było prowadzone przez siostry zakonne. Do pozostałych przedmiotów starano się pozyskiwać nauczycieli posiadających uprawnienia do nauczania w seminariach, część z nich wykładała równocześnie w łańcuckim gimnazjum. Pierwsza matura w seminarium odbyła się w czerwcu 1921 r. na mocy uzyskanego prawa publiczności z 21 kwietnia 1921 r. Cztery lata później Ministerstwo WRiOP we Lwowie rozporządzeniem z 17 grudnia 1925 r. nadało prywatnemu Seminarium Sióstr Boromeuszek pełne prawa państwowych seminariów nauczycielskich. Od początku istnienia szkoły zainteresowanie nauką w niej było bardzo duże. Seminarium pełniło rolę ośrodka ponadpowiatowego, co wynikało z posiadania internatu. Ogółem ukończyło go około 500 absolwentek, wśród których były nie tylko uczennice z Łańcuta i powiatu łańcuckiego, ale także z powiatów rzeszowskiego, przeworskiego, brzozowskiego, tarnobrzeskiego i jasielskiego. Zdarzały się wśród uczennic także osoby urodzone na Śląsku, w Niemczech, Rosji, a nawet w Stanach Zjednoczonych. Zgodnie z reformą szkolną z 11 marca 1932 r. seminaria nauczycielskie uległy likwidacji. Ustawa w ich miejsce wprowadzała trzyletnie licea pedagogiczne, do których przyjmowano po ukończeniu czteroletniego gimnazjum, oraz dwuletnie pedagogia, do których przyjmowano młodzież po zdaniu egzaminu dojrzałości. Łańcuckie seminarium ostatecznie zlikwidowano w 1936 r., tworząc uprzednio w jego miejscu gimnazjum (1933), a następnie liceum żeńskie (1936).

Joanna Kluz