Dyrektorzy

Od czasów panowania Ludwika XV zegary przedstawiające zwierzęta cieszyły się dużą popularnością. Wraz z nasileniem wypraw do krajów Orientu egzotyczne zwierzęta fascynowały i za tym idzie stawały się uprzywilejowanymi tematami dla artystów. Od XVIII wieku szczególnie zegar ze słoniem, czy wreszcie wielbłądem był popularnym modelem. To ostatnie zwierzę symbol, mądrości, mocy i pracowitości, odkryte przez Europejczyków podczas podbojów Aleksandra Wielkiego, jest często reprezentowane przez ludzi zachodu niosących jakiś monumentalny element na plecach. Podobnie jest w przypadku łańcuckiego zegara. Cała kompozycja niewielkich rozmiarów została wykonana z brązu złoconego. Na wielbłądzie znajduje się puszka z mechanizmem, zaś powyżej umieszczono Beduina grającego na instrumencie muzycznym. Za szkłem tarcza biała, emaliowana, na którą naniesiono cyfry rzymskie.  Dla muzułmanów wielbłąd to zwierzę rajskie. Miał go dosiadać oraz przysięgać na niego sam Mahomet. Na Bliskim Wschodzie wierzono, że wielbłądy posiadają moc odstraszania duchów nieczystych, jednak dla Żydów to właśnie wielbłądy były zwierzętami nieczystymi.
Symbolika wielbłąda jest obecna również w najdawniejszych dziejach Polski. Król Bolesław Chrobry w 1000 roku ofiarował niemieckiemu cesarzowi Ottonowi III m.in. to zwierzę, a po bitwie pod Grunwaldem rycerze czescy otrzymali od Jagiełły wielbłąda za pomoc w bitwie przeciw Krzyżakom. 

dr Daniel Reniszewwski