Dyrektorzy

Kielich flet wykonany został około 1725r. w manufakturze szkła pod Lubaczowem zwanej Hutą Kryształową założoną w 1717r. przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego. Był on żonaty z Elżbietą Lubomirską, córką Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, właściciela Łańcuta w latach 1699-1702. W zbiorach szkła polskiego w Łańcucie najliczniejsza jest grupa zabytków z tejże pobliskiej huty. Była to jedna z najstarszych polskich manufaktur szkła, która w produkcji swoich wyrobów osiągnęła bardzo wysoki, europejski poziom ich wykonania. Kierował nią Franciszek Fremel, znakomity specjalista saski sprowadzony do Polski w 1710r. przez Augusta II Sasa. Huta czynna była przez cały wiek XVIII. Wyrabiano w niej szkła stołowe i świeczniki. Wśród rozmaitych kielichów charakterystyczne były flety do szampana, o wąskiej i wysmukłej czarze na tralkowym trzonie i okrągłej stopie. Powyższy kielich wykonany jest z cienkiego szkła, o lekko różowym zabarwieniu. Jest to kielich z okrągłą, dużą stopą, lekko wypukłą, z trzonem tralkowym, wieloczłonowym. Czara jest wysmukla, stożkowa, o powierzchni zdobionej gęstym szlifem fasetowym (wzór plastra miodu), u nasady rzędem pionowych faset. Z przodu czary w rezerwowym medalionie kartusz z herbem Rzeczypospolitej: Pogoń i Orzeł, pośrodku herb saski: skrzyżowane miecze, ozdobiony gałązkami palmowymi, laurowymi oraz drobnymi kwiatkami. Stopa dekorowana jest rżniętym ornamentem gałązki palmowej i laurowej.

Barbara Trojnar