Dyrektorzy

Obraz z kolekcji muzealnej, przedstawia Św. Jana Chrzciciela jako dziecko, na tle pejzażu i nieba. Kolorystyka obrazu jasna, światło pada z lewej strony. Święty ukazany jako kilkuletni chłopiec, wpatrzony w krzyż łaciński trzymany w prawej ręce. Dziecko prawie nagie, jedynie na prawe ramię narzucona czerwona tkanina ( płaszcz?), udrapowany z tyłu. W tle drzewa, dość schematycznie zaznaczone i niebo w kolorze intensywnego, ciemnego błękitu, pokryte biało – szarymi obłokami. Św. Jan Chrzciciel to pustelnik, uznawany za proroka przez chrześcijan i muzułmanów, w religii katolickiej i prawosławnej jako święty. W religii katolickiej uważny za ostatniego proroka przed Chrystusem. O zwiastowaniu jego narodzin przez anioła możemy przeczytać w Ewangelii św. Łukasza. Święty jest przedstawiany często jako dziecko ( jak na łańcuckim obrazie), czasem w towarzystwie małego Jezusa, zaś jako dorosły jako odziany w skóry pustelnik z atrybutami - krzyżem (jak na naszym obrazie), barankiem, głowa na tacy. Jest patronem wielu miast i państw, zakonów, pomaga chorym na epilepsję. Łańcucki obraz jest kopią z Quercina czyli Giovanni Francesco Barbieri (ur. w lutym 1591 r. w Cento , zm. w grudniu 1666 r w Bolonii), włoskiego malarza okresu baroku, zwanego Il Quercino (z powodu wady wzroku), będącego też rysownikiem , wykonawcą fresków i teoretykiem sztuki. Pochodził z rodziny chłopskiej, w 1607 r rozpoczął naukę malarstwa w pracowni Benedetta Gennatiego ( 1563 – 1610). W 1610 r założył własną pracownię rysunku i malarstwa w Cento. Działał na terenie Włoch, głównie w Cento, Wenecji, Bolonii, Rzymie, Modenie i Piacensie. Początkowo pozostawał pod wpływem Caravaggia, potem Tycjana, a ostatecznie zbliżył się do eklektycznej szkoły bolońskiej, stając się jej wybitnym przedstawicielem. Omawiany obraz ujęty w szeroką, drewnianą, podwójną ramę ozdobioną kimationem lesbijskim i ornamentem palmetowym jest eksponowany w Korytarzu Paradnym na I p zamku łańcuckiego. 

Bożena Rybkowska