Dyrektorzy

Obrazek niewielkich rozmiarów, z kolekcji Potockich, dawnych właścicieli Łańcuta i zamku, przedstawia scenę rodzajową – jarmark odbywający się w miasteczku. Scena pełna ruchu, z prawej jeźdźcy na koniach, z lewej stragany i kręcący się wokół nich ludzie, w tle karczma z napisem nad wejściem PIWO, WÓDKI. Kolorystyka stonowana, ożywiona kolorowymi strojami kupujących i sprzedających., obraz namalowany w technice olejnej na desce. Obrazek w szerokiej drewnianej, złoconej ramie, bogato dekorowanej ornamentem w układzie pasowym. Obrazek sygnowany w prawym dolnym rogu „Tadeusz Rybkowski 1884 r”, bardzo charakterystyczny dla twórczości malarza. Tadeusz Rybkowski (ur. w 1848 r w Kielcach, zm. w wrześniu 1926 r we Lwowie) to polski malarz i ilustrator. Po zdaniu matury w Kielcach studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza, a potem przez dwa lata w Wiedniu na tamtejszej ASP, gdzie był uczniem wiedeńskiego malarza Hansa Makarta. W 1878 r urządził w Wiedniu swoją pracownię. W 1893 r zamieszkał na stałe we Lwowie, gdzie został profesorem w Państwowej Szkole Przemysłowej, otworzył też prywatną szkołę malarstwa dla kobiet. Malował dużo, zwłaszcza niewielkich rozmiarów obrazki (jak łańcucki), przedstawiając sceny z życia ludu, wesela, jarmarki, karczmy, ale też w czasie I wojny światowej obrazy o tematyce batalistycznej. Był też twórcą portretów. Najchętniej posługiwał się techniką akwarelową, ale tworzył też w technice olejnej. We Lwowie projektował gobeliny do Sali posiedzeń dyrekcji kolei oraz malowidła ścienne do Teatru Miejskiego. W swoich obrazkach ze scenami rodzajowymi z precyzją oddawał szczegóły strojów ludowych, jego akwarele miały charakter reportażowy. Był też autorem scen z życia cesarza Franciszka Józefa uwiecznionych na wachlarzach, które Roman Potocki III ordynat łańcucki wręczył dwóm arcyksiężnym na balu polskim w Wiedniu w 1886 r. Obrazki (3 sztuki), w tym omawiany, jego pędzla są eksponowane na Korytarzu Północnym II p zamku.

Bożena Rybkowska